Και μια και οι δίποδοι φύλακες της εισαγωγής του Νέου Ρόμποκοπ δεν φαίνεται να έχουνε τσέπες, μέσα στα πρώτα λεπτά της ταινίας έρχεται και το πρώτο «λανθασμένο θετικό»  (False Positive), όπως λέγεται στη γλώσσα της ασφάλειας: ένα μικρό παιδί που έτρεξε μπροστά στους Φύλακες. Μόνο που το κόστος του λανθασμένου θετικού στην περίπτωση ενός ένοπλου αυτόνομου ρομπότ, είναι ο Θάνατος. Ποιός ευθύνεται όμως για αυτό; Φταίει η ηλεκτρομηχανική φύση των Φυλάκων; Αν υπήρχανε κύτταρα μέσα τους, ή ακόμα και ένα ανθρώπινο μυαλό, θα άλλαζε τίποτε; Αν ήταν απλά άνθρωποι, θα άλλαζε τίποτε; Τελικά το συνολικό όφελος των Φυλάκων, είναι θετικό, παρά τα «λανθασμένα θετικά»;

Αυτά και πολλά ακόμα είναι τα ερωτήματα που φτιάχτηκε για να γεννήσει το νέο Ρόμποκοπ στους θεατές του. Και δεν είναι κατάλευκο το πανί που βγήκε από το Χόλυγουντ – αλλά χρωματισμένο, υπέργεια και υπόγεια, με τις δικές του απαντήσεις αλλά και τις υποσυνείδητες αποχρώσεις, που σκοπεύει να εντυπώσει στους νευρώνες των θεατών του. Ποιές όμως είναι τελικά, οι βασικές ερωτήσεις που πραγματεύεται το Ρόμποκοπ, και ποιές οι απόψεις που φιλοδοξεί να περάσει; Και κυρίως, πως αυτές σχετίζονται με την σημερινή επιστημονική γνώση και έρευνα, και πως εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο φιλοσοφίας και ηθικής; Αυτό θα προσπαθήσω να πραγματευτώ, έστω και εν μεγάλη συντομία, στο κείμενο που ακολουθεί.

Δεν είναι και μικρή η λίστα από τα θεμελιώδη θέματα που πραγματεύεται τελικά το Ρόμποκοπ. Ανθρώπινη και Τεχνητή Νοημοσύνη, Λογική και Συναίσθημα, Ελεύθερη Βούληση, Ηθική Συλλογιστική, η σχέση Κυβερνήσεων με ισχυρές Πολυεθνικές, η ευθύνη της Δημόσιας Διανόησης, μέχρι –έστω και πλαγίως- το ερώτημα του αν οι Φύλακες είθισται να έχουνε οικογένεια. Ας τα δούμε όμως ένα-ένα:

Πίσω στο 2028, με μια περιστροφή της υδρογείου, από τη Τεχεράνη στο Ντιτρόιτ. Ενώ το Ιράν είναι γεμάτο από οπλισμένους ρομποφύλακες, και μάλιστα κατασκευασμένους από μια Αμερικάνικη εταιρεία, οι ΗΠΑ έχουνε μόνο παλιομοδίτικους οπλισμένους αστυνομικούς. Γιατί όμως; Ο “public intellectual” Dreyfus έχει πείσει την κοινή γνώμη αλλά και την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι άδεια φόνου (license to kill) μπορούν να έχουνε μόνο άνθρωποι και όχι μηχανές. Γιατί όμως; Δεν μπορούνε οι μηχανές να είναι πιο ακριβείς από τους ανθρώπους; Το όνομα του Dreyfus βέβαια αποτελεί έμμεση αναφορά και στον φιλόσοφο Hubert Dreyfus, γνωστού για την κριτική του ενάντια στην παντοδυναμία της τεχνητής νοημοσύνης, και αντίστοιχα του Dennett της ταινίας στον φιλόσοφο Daniel Dennett, τον κατά μεγάλο μέρος υπέρμαχο του ΑΙ. Τι χρειάζεται όμως για να δοθεί σε κάποιον  η άδεια φόνου;

Στα επόμενα μέρη θα μάθουμε..