«Νερό, νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα να πιούμε» έλεγε πριν 200 περίπου χρόνια ο φιλόσοφος Samuel Taylor Coleridge. Άραγε πόσο μακριά είμαστε από την κατάσταση αυτή; Θεωρήσαμε το δώρο αυτό δεδομένο και έρχεται η φύση να μας τιμωρήσει ή κρύβεται κάποιο σχέδιο με μόνο στόχο την κερδοσκοπία εις βάρος μας;
Το 70 % της επιφάνειας της γης είναι καλυμμένη από νερό αλλά μόνο το 0.2% από αυτό είναι πόσιμο. Για να υφίσταται και να υπάρχει ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος και η κοινωνία με την μορφή που την γνωρίζουμε είναι απαραίτητο το αγαθό αυτό. Τη πραγματικότητα αυτή την είχαν είδη αντιληφθεί αναπτυγμένοι πολιτισμοί που άφησαν το στίγμα τους στην αιωνιότητα όπως ο Μινωικός, ο Μυκηναϊκός , ο Ρωμαϊκός , ο Βυζαντινός κ.ά.
Η ανανέωση του μέσα από τον υδρολογικό κύκλο είναι συνεχής και αδιάκοπη. Κάτι τέτοιο καθιστά το νερό ανανεώσιμο πόρο αλλά όχι και ανεξάντλητο, αφού η κατανομή του στον χώρο είναι άνιση και στον χρόνο ακολουθεί την «τυχαιότητα» των μετεωρολογικών φαινομένων και την θεωρία του χάους. Πολλά αριθμητικά μοντέλα προσομοίωσης καιρού προσπαθούν να προβλέψουν τα καιρικά φαινόμενα για το μέλλον αλλά η παρέμβαση του ανθρώπου και η κλιματική αλλαγή έρχονται πολλές φορές να τα διαψεύσουν.
Η Ε. Ε. διαβεβαίωσε ότι το πόσιμο νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εισακούγοντας μια πρωτοβουλία της οργάνωσης «Right2Water» που συγκέντρωσε ευρεία υποστήριξη
Κρίνεται λοιπόν απαραίτητη η προστασία των υδάτινων πόρων καθώς και η εξασφάλιση της οικολογικής ποιότητας τους, γεγονός που συμπεριλαμβάνεται στις πρώτες γραμμές της ατζέντας της περιβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ. Η οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα(2000/60/ΕΚ ) η οποία θεσπίστηκε το 2000, υπήρξε η πρώτη οδηγία που υιοθέτησε μια ολοκληρωμένη «οικοσυστημική προσέγγιση» για την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων εξίσου όσον αφορά την ποιότητα του νερού, την ποσότητα νερού και το ρόλο τους ως οικοτόπων.
Από την άλλη συγκεκριμένες μελέτες δείχνουν ότι το 80% του υδροφόρου ορίζοντα αποτελείται στην Ελλάδα από ακατάλληλα ύδατα όπως σημείωσε ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης και Πανελλήνιας Εταιρείας ιατρός Γιάννης Τσαντίρης, σε επιστημονική ημερίδα για την παγκόσμια ημέρα του Ύδατος, με θέμα 'Νερό, αγαθό εν ανεπαρκεία και κίνδυνο'. Όπως τόνισε ο κ. Τσαντίρης, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα λόγω της αλόγιστης χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων έχει καταστήσει το νερό πολλές φορές επικίνδυνο για την ανθρώπινη κατανάλωση και ευθύνεται για μια επιβάρυνση στη νοσηρότητα του πληθυσμού της χώρας μας. Όπως σημείωσε, η συσχέτιση στατιστικών στοιχείων και μελετών Αμερικανών επιδημιολόγων και ιατρών δημόσιας υγείας ως και αναφορά σε μηνιαία περιοδικά δημόσιας υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρουν, αιτία νοσηρότητας καρδιαγγειακών παθήσεων και καρκίνου ως και νεφρικής ανεπάρκειας από το ακατάλληλο και πολλές φορές επικίνδυνο νερό που χρησιμοποιείται και επιβαρύνεται ο οργανισμός με προσθετικό χαρακτήρα, συσσωρευόμενες ή χημικές και άλλες τοξικές χημικές επιβαρύνσεις στα διάφορα όργανα, παρά την δυνατότητα που ο ανθρώπινος οργανισμός έχει να αποβάλλει μεγάλο αριθμό βλαπτικών παραγόντων.
Στον απόηχο των παραπάνω συμπερασμάτων έρχονται να προστεθούν και οι φήμες περί ιδιωτικοποίησης του νερού στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στην ΕΕ. Στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ήδη επιβληθεί και τα τιμολόγια έχουν αυξηθεί κατά 400% και συνεχίζουν να αυξάνουν. Φήμες εικάζουν ότι επιχειρείται και η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ χωρίς όμως επίσημα να έχει ανακοινωθεί κάτι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαβεβαίωσε ότι το πόσιμο νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εισακούγοντας μια πρωτοβουλία ακτιβιστών που συγκέντρωσε ευρεία υποστήριξη από μέρους των πολιτών. Μέρος της μάχης της «Right2Water» είναι και η Ελλάδα, που συνεργάζεται με την οργάνωση «Κίνηση 136».
Η Right2Water, μια μη κυβερνητική οργάνωση η οποία πασχίζει η πρόσβαση στο πόσιμο νερό και στα δίκτυα αποχέτευσης να αναγνωριστεί ως ανθρώπινο δικαίωμα, συγκέντρωσε 1,5 εκατ. υπογραφές αξιώνοντας από την ΕΕ να μην προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως φέρεται να σχεδίαζε "μυστικά", σύμφωνα με δημοσιεύματα. Το θέμα είχε προκαλέσει κατακραυγή στη Γερμανία.
Η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού "δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις (της ΕΕ), δεν υπήρξε ποτέ πραγματικότητα", επέμεινε ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ. Το θέμα ανέκυψε διότι το νερό αναφέρθηκε ως ένα πεδίο ανάμεσα σε διάφορα άλλα για τα οποία η Επιτροπή επεδίωκε να βελτιωθεί το νομοθετικό πλαίσιο και να υπάρξει περισσότερη διαφάνεια, όσον αφορά τις επιχειρήσεις του κλάδου. Ο Μπαρνιέ είπε πως πρόκειται να εισηγηθεί να αποσυρθεί το πόσιμο νερό από τον κατάλογο αυτό επειδή "είναι καθήκον μας να λαμβάνουμε υπόψη ανησυχίες που εκφράζουν τόσοι πολλοί πολίτες". «Το νερό δεν ανήκει σε κανέναν, είναι για όλους, και η χρήση του γίνεται από όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκμετάλλευσή του είναι παράνομη και ανήθικη και οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν» έλεγε ο γεωλόγος του ΜΦΙΚ Χαράλαμπος Φασουλάς στο MαdeinCreta.
Κρίνεται σκόπιμο λοιπόν να αντιληφθούν οι ιθύνοντες πως το νερό το προσφέρει η φύση σε όλους ανεξαιρέτως και πως αν επιδιωχθεί το αντίθετο η κοινωνική αναταραχή που θα προκληθεί θα είναι τεράστια και αν θυμηθούμε και την ρήση του τραγικού συγγραφέα Ευριπίδη, τα πάντα τα γεννάει η γη και πάλι τα παίρνει, (Άπαντα τίκτει χθών πάλιν τε και λαμβάνειν) ίσως η ίδια η φύση μας εκδικηθεί για την έπαρση και τον εγωισμό μας.
